خواص برگ بو

خواص برگ بو
 

 

 

این روزها در تهران به من برگ بو می‏گویند ولی لغت نویسان فارسی مرا«باهشتان» قید کرده‏اند. عربی من و با «غار گیلاسی» نبت دوری دارم. برگ من معطر است، درخت من بیش از هزار سال عمر می‏کند، برگ مرا در حال حاضر در خیار شور می‏اندازند تا آن را خوشبو کرده و از فساد آن جلوگیری نماید، ولی در گذشته برگ مرا در بسته‏ای انجیر و خرما می‏گذاشتند تا از کرم گذاشتن آنها جلوگیری ‏کنم. درخت من بزرگ است و در عهد باستان یونانیان به آن خیلی احترام می‏گذاشتند و شاخه‏های آن را در اعیاد و مراسم مذهبی در دست می‏گرفتند و دانشمندان تاجی از آن درست کرده، بر روی سر می‏گذاشتند، میوه من به قدر فندق است و به فارسی به آن «دهمشت» گویند و روغنی خوشبو دارد. درخت من در تهران و استانهای شمال کاشته شده، فقط از برگ خوشبوی آن استفاده می‏کنند.
برگ من بادشکن بوده، عرق را زیاد می‏کند. و چنانچه زیاد خورده شود قی آور است. ضد تشنج بوده و عادت ماهانه زنان  را باز می‏کند. میوه من قویتر از برگ من بوده، و اشتها را زیاد می‏کند، مقوی معده می‏باشد و برای درمان برنشیت مزمن تجویز شده، از برگ و میوه من پادزهر سموم، مخصوصا سموم غذایی است.
مالیدن میوه من جهت درد اعصاب و رفع خستگی و کوفتگی و گر فتگی عضلات و باز کردن دهانه عروق مفید است. چکاندن آب ساییده میوه من در گوش جهت تسکین درد آن نافع است و صدا کردن گوش و سنگینی آن را از بین می‏برد.مضمضه جوشانده برگ من جهت تسکین درد دندان نافع است. مخلوطمن با عسل چه به صورت معجون و چه به صورت حب جهت سرفه کهنه و تنگ نفس مفید است. روغن من قی آور، پیشاب آور و قاعده آور است. خوردن میوه میوه من جهت تحلیل بادها و دل درد، قولج و امراض جگر و طحال سودمند می‏باشد، و با عسل جهت زخم معده و روده تجویز شده است. ۱۰ گرم پوست من سنگهای کلیه و مثانه را خرد می‏کند.
ضماد من با آرد جهت تسکین ضربان ورمهای گرم و درد مفاصل سودمند می‏باشد و مالیدن کوبیده من جهت ار بین رفتن لکه‏های سیاه صورت و کک و مک و رفع آثار جلدی مؤثر است. مقدار خوراک برگ من دو مثقال و مقدار خوراک میوه من یک مثقال است. زیاده روی در خوردن آنها ایجاد قی می‏نماید.
 اجازه فرمایید «غار گیلاسی» خود را خدمت شما معرفی کند.
غار گیلاسی - در مازندران و نور و کجو به من جل و جله، در لاهیجان جلی، در گیلان و طوالش چرم لیوه و در آستارا چرم گیله گویند.
زادگاه اولیه من نواحی غرب آسیا، مخصوصا ایران و قفاز است. در ایران، در آستارا تا بهشهر، در مازندران و نور و کجور به من جل و جله، در لاهیجان جلی، در گیلان و طوالش چرم لیوه و در آستارا چرم گویند.
زادگاه اولیه من نواحی غرب آسیا، مخصوصا ایران و قفقاز است. در ایران، در آستارا تا بهشهر، در جنگلها می‏رویم و امروزه بیشتر مرا در امریکا و اروپا کاشته‏اند. من از خانواده غار می‏باشم، و اعراب به من «غار الکرزی» و کرزز الغار گویند. برگ من در حالت بازه بی بو است، ولی در اثر مالش دست و جویدن بویی شبیه به بوی روغن بادام تلخ می‏دهد.
طعم برگهای من تلخ است، در داروخانه‏ها و کار خانجات داروسازی آب مقطر برگ من مصرف جاری دارد. آب مقطر من زود فاسد می‏شود، به این جهت توصیه شده است که آن را همیشه در شیشه‏های رنگین و در محل تاریک و خنک نگاهداری کرده، و کوشش نمایند که سر شیشه خالی نباشد، آب مقطر من به شرطی در داروسازی قابل مصرف است که 10 گرم درصد اسید سیانیدریک داشته باشد. در بعضی از داروخانه‏ها آب مقطر مرا بطور تقلبی از شتشوی روغن بادام تلخ در آب به دست می‏آورند. آب مقطر برگ من ضد تشنج و درمان سرفه است و برای تنگ نفس، سیاه سرفه، التهابات دردناک معده و روده استفراغ و بی خوابی تجویز می‏شود و دمکرده برگهای من برای تسکین دردهای عصبی، سیاتیک به کار می‏رود، ضماد آن برای رفع کوفتگی عضلات، ورمهای سطحی، پوست و خارش جلدی به کار می‏رود، ولی چون برگهای من دارای اثر سمی است، باید در استعمال آن رعایت احتیاط بشود. از برگ من می‏توان ترکیبات دارویی جهت معالجه معتادان به تریاک و هرویین و مبتلایان به جنون الکلی تهیه نمود، ولی چون دارای اثر سمی هستم، و از طرفی در ایران گیاهان دیجگری وجود دارند که غیر سمی بوده و در همه ایران می‏روید و اثر آنها برای نجات معتادان موثر و مطمئن‏تر است، و به آسانی می‏توان از آنها استفاده کرد، از این جهت از دادن دستور استفاده از برگ من خودداری می‏شود. بدیهی است که همانگونه که یونجه و تریاک سیاه چگونگی راه علاج معتادان را شرح دادند، بقیه گیاهان نیز به هنگام معرفی خود، نسحه‏های موثری را نشان خواهند داد.