تلسکوپ

تلسکوپ، واژه ای پر از راز و رمز برای کسانی که فقط نام آنرا شنیده اند و وسیله ای حیاتی برای آنهایی که دل درگرو آسمان بخشیده اند. آری، تلسکوپ وسیله ایست برای رصد اجرام سماوی به صورت بزرگتر و واضح تر. در این ابزار به طور کلی، پرتوهای موازی نور که از یک فاصله بسیار دور(سیاره، سحابی، کهکشان و...) می آیند توسط یک آینه یا عدسی همگرا می شوند که به وسیله یک عدسی دیگر(عدسی چشمی) تصویر ایجاد شده را میتوان رصد نمود.

از نظر لغوی واژه تلسکوپ از ترکیب دو واژه یونانی تشکیل شده است؛ یکی "Tele " به معنی دور و"skopein"  به معنی دیدن یا نگاه کردن. برخلاف تصور عامه که ابداع تلسکوپ را از به منجم ایتالیایی گالیله نسبت میدهند، داستان ساخت ابزارهای اپتیکی اینگونه را باید در شهر میدلبورگ هلند جویا شد. جایی که در سال 1608 لیپرشی عبنک ساز روزی به طور اتفاقی فهمید که اگر یک عدسی را درفاصله ای دور از چشم وعدسی دیگر را در فاصله نزدیک چشم قرار دهد واز میان آندو به جسمی دور نگاه کند آن جسم بزرگتر دیده خواهد شد.البته هدف این عینک ساز از ابداع این وسیله معقوله های نظامی بود اما این گالیله بود که برای اولین باز این این سازو کار برای رصد آسمان استفاده نمود. رصدی که سیاره مشتری را به گوژپشت منظومه شمسی مبدل نمود و زحل را سیاره گوش دار معرفی کرد. آغاز راهی طولانی و پرفراز و نشیب در راه رصد آسمان بی کران و بکارگیری اپتیکهای رصدی برای کنکاش کیهان.

ساختار طراحی تلسکوپ، نوع ساز و کار برای متمرکز شدن نور را مشخص میکند. برخی تلسکوپها (شکستی ها) از عدسی و انواع دیگر(بازتابی ها یا نیوتنیها) از آینه برای این منظور استفاده میکنند. البته تلسکوپهای اشمیت کاسگرین و ماکستوف از ترکیبی از آینه و عدسی برای این منظور استفاده میکنند.